als het inzicht kwijnt
je zit in jouw eigen stoel
hij ruikt nog naar de flat
een eiken fauteuil
met een verleden gevoel
er was ook een ander
maar al jaren onbezet
de beweende leegte
nog wel in een lijstje gezet
de wereld in jezelf
verliest steeds meer
ook het gezicht van weleer
je vraagt naar de onbekende weg
ontelbare malen, keer op keer
over van binnen naar buiten
heerst een vreemd getal
tussen beeldscherm en ruiten
groei je in het laatste verval
Reacties op dit gedicht
| Julius Dreyfsandt zu Schlamm: | Maandag, juni 30, 2008 09:14 |
| het gaat over dementie een gebed zonder end.... dankje hans |
|
| Timaeus: | Zondag, juni 29, 2008 21:31 |
| de ziekte in het hart treffend! Moge de treffer dodelijk zijn! gr |
|
| hiljaa: | Dinsdag, april 08, 2008 09:15 |
| rakend intens verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
| Hilly N: | Zondag, april 06, 2008 20:14 |
| Dit is zo herkenbaar. Op bezoek, de lege stoel, de foto op de kast. Verdrietige ogen achterlatend. Wat goed verwoord Hans. Lieve groet van Hilly |
|
| switi lobi: | Zaterdag, april 05, 2008 23:17 |
| Getallen lezen achteruit... het leven keert terug. Oeffff, zo rakend lieve hans. Dikke kus, switi lobi |
|
| lonely 1: | Zaterdag, april 05, 2008 23:14 |
| droevig mooi, de tweede strofe raakt me meest, maar ik vind het hele gedicht echt prachtig, liefs, hilde |
|
| *Ria Klein Herenbrink* : | Zaterdag, april 05, 2008 23:02 |
| Ik lees hier pijn en verdriet over de mens die langzaam achteruit gaat in geest en lichaam maar misschien lees ik anders dan jij bedoelt het raakt in ieder geval wel....ook de lege stoel liefs Ria |
|
| Roselynn: | Zaterdag, april 05, 2008 23:01 |
| ...zulke trieste breekbare woorden...als ´t leven zelf... lfs[] | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2008 | ||
| Thema's: | ||