Tranen prikken
muren scheuren
noten huilen
werelden breken
en ik word langzaam gek
Muziek doet pijn
en scheurt in oren
tot er niets te horen valt
en onaangename leegte
overblijft
die overneemt
tot in oneindigheid
Stemmen breken
woorden schreeuwen
en nergens maakt wat uit
dat zij mijn wereld binnenkomt
is allen maar een gevolg
van de zwakte
die nu zelfs naar buiten komt
Als ik haar toelaat
tegen tranen
zijn de afgelopen keren
stuk voor stuk
voor niks
en kan ik weer
opnieuw
beginnen met wat nooit
echt begonnen lijkt