Hij trekt zich op aan de tafel,
gezicht vertrekt van de pijn.
Pas zo kort geleden maar
nu al vergeten hoe het was om een lopend mens te zijn.

De oorlog eist zijn tol elke dag,
zijn familie waarschijnlijk vermoord.
Hij weet niet eens of zijn zusje nog leeft,
ze lag bloedend op zolder, maar haar stem al een paar dagen niet gehoord.

Niemand zal hem hier vinden,
deze kamer betekend zijn dood.
En eigenlijk kan het hem niks meer schelen,
geen familie, geen liefde, geen leven, zelfs de rest van de wereld geeft geen kloot.

Want waarom zouden we reageren,
er wordt niks gedaan, politiek en media.
En niemand zal eigenlijk echt weten,
hoe het afgelopen is met de man zonder benen, de man die alles verloor in Kenia.