stilte
Ik wil zo graag eens rust,
Rust in mijn hoofd, en om mij heen.
ik krijg telkens maar weer gerotzooi op mijn nek, zo onbewust,
Ik wil het niet meer want telkens moet alleen ik er doorheen.
ik wil zo graag even niets,
geen druk, geen pijn en geen angst.
mezelf maar even opsluiten tegen de wereld of zoiets,
want voor herhaling van mijn verleden ben ik het bangst.
laat mij nou eens rusten,
Is dat zo'n grote vraag?
ik wil eerst de rest laten berusten,
ik wil de rest kwijt, dat grote want ik draag.
Mag ik je iets vragen? laat je mij dan alleen?
want voor mij is dit geen leuke wereld,
Geen leuke wereld vanaf het moment dat ik verscheen!
Rust in mijn hoofd, en om mij heen.
ik krijg telkens maar weer gerotzooi op mijn nek, zo onbewust,
Ik wil het niet meer want telkens moet alleen ik er doorheen.
ik wil zo graag even niets,
geen druk, geen pijn en geen angst.
mezelf maar even opsluiten tegen de wereld of zoiets,
want voor herhaling van mijn verleden ben ik het bangst.
laat mij nou eens rusten,
Is dat zo'n grote vraag?
ik wil eerst de rest laten berusten,
ik wil de rest kwijt, dat grote want ik draag.
Mag ik je iets vragen? laat je mij dan alleen?
want voor mij is dit geen leuke wereld,
Geen leuke wereld vanaf het moment dat ik verscheen!
Reacties op dit gedicht
| Naomi1991: | Maandag, april 07, 2008 11:50 |
| Sterkte! Ik vind dit erg mooi geschreven. Rust krijgen is iets wat bijna onmogelijk is, je bent altijd wel ergens mee bezig. Mooi gedicht. 1 vraagje, is het niet het grote wat ik draag, ipv want? Liefs Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marina vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2008 | ||
| Thema's: | ||