mijn dal.
Terug school, wat een pech
dagelang nog een groter gevecht
een gevecht om te kunnen blijven staan
een gevecht om door te blijven gaan
het voelt alsof ik val ...
in een diep dal
ik probeer eruit te klimmen
maar moet steeds terug van nul beginnen
doodmoe word ik er van
maar ik blijf doorgaan tot ik uiteindelijk niet meer kan
dan stop ik met vechten
en laat ik mijn wonden niet meer hechten
tot ik uiteindelijk val
en niet meer eruit kan ... uit mijn dal.
Reacties op dit gedicht
| Petaat: | Zaterdag, september 13, 2008 21:26 |
| Ik heb dit ook meegemaakt het is niet makkelijk maar blijf hopen!! Je geraakt er wel uit. Ging echt recht in het hart !! sterkte |
|
| annickske: | Zondag, juli 20, 2008 17:45 |
| Prachtig,en probeer er toch even uit te komen,lukt het niet ? dan zal ik een touw naar beneden gooien en je redden Groetjes en een knuffel |
|
| (Saskia): | Dinsdag, april 08, 2008 21:42 |
| ik heb precies hetzelfde, maar laat je niet vallen! dat doe ik ook niet. je MOET verder! blijf volhouden en je zult resultaat boeken. succes | |
Over dit gedicht
| Auteur: Judith!*.. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2008 | ||
| Thema's: | ||