Toch was er een morgen
stille late nachten
spelen in het donker
we worden wakker
in elkaars armen
toch was er een morgen
waarbij ik alleen wakker werd
het besef was er nog niet
dacht dat je terug zou komen
maar de dagen gingen voorbij
vele lange koude nachten
speelde enkel in dromen
je zal altijd in mijn hart zijn
er was maar één jij en ik
en hoe we altijd straalden
wat we ook meemaakten
we waren één dat is een feit
dat je niet kan ontkennen
spelen in het donker
we worden wakker
in elkaars armen
toch was er een morgen
waarbij ik alleen wakker werd
het besef was er nog niet
dacht dat je terug zou komen
maar de dagen gingen voorbij
vele lange koude nachten
speelde enkel in dromen
je zal altijd in mijn hart zijn
er was maar één jij en ik
en hoe we altijd straalden
wat we ook meemaakten
we waren één dat is een feit
dat je niet kan ontkennen
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, april 09, 2008 14:57 |
| een mooie warmte om te herinneren voor een nieuwe ingeslagen weg... liefs kerima ellouise |
|
| Niniki: | Woensdag, april 09, 2008 12:57 |
| Mooie ode....je doet je naam eer aan! knuffie |
|
| hiljaa: | Woensdag, april 09, 2008 10:20 |
| fictie of niet, sterk verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| verhavert: | Woensdag, april 09, 2008 10:03 |
| stilmakend jouw schrijven liefs martine |
|
| sunset: | Woensdag, april 09, 2008 08:59 |
| Jammer dat het toch nog stuk ging dan. Tonend. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2008 | ||
| Thema's: | ||