Je praatte in stilte...
Je praatte in stilte...
Je praatte in stilte met mij.
Ik las de woorden in je ogen.
De uitdrukking op je lichaam.
En met je vingers gebaarde je.
Je wees me de weg die je moest gaan.
Waar onze wegen zouden gaan scheiden.
Maar ondanks dat mij nooit zou vergeten.
En de herinnering als kracht meedragen.
Je praatte in stilte met mij.
Ik las de woorden in je ogen.
De uitdrukking op je lichaam.
En met je vingers gebaarde je.
Je wees me de weg die je moest gaan.
Waar onze wegen zouden gaan scheiden.
Maar ondanks dat mij nooit zou vergeten.
En de herinnering als kracht meedragen.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, april 09, 2008 21:56 |
| Wauw wat krachtig mooi geschreven! Echt heel mooi en wijs! Liefs,Dicky |
|
| Marousia: | Woensdag, april 09, 2008 21:01 |
| Machtig mooi verwoord, ik voel de innerlijke kracht in dit schrijven. Liefs van Marousia | |
| kerima ellouise: | Woensdag, april 09, 2008 17:17 |
| de herinnering als kracht draagt reikwijdte...mooi! liefs kerima ellouise |
|
| Oorlam: | Woensdag, april 09, 2008 13:07 |
| een goed en sterk beeld neergezet, aai | |
| switi lobi: | Woensdag, april 09, 2008 12:53 |
| Mooie wijsheid lees ik hier in. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2008 | ||
| Thema's: | ||