Het Naakt.
Er was eens, het klinkt als een sprookje,
Een jonge vrouw, geparfumeerd
En geloof de dichter maar, dat rook je,
Enorm in schilderkunst geïnteresseerd.
Toen zij dan ook via de deuren
Op zekere dag `t museum betrad
Genoot van al de doeken, mooie kleuren
Waar zij de werkelijkheid vergat.
Plots viel haar oog op de schilder
Uit wiens brein dat schoons ontsproot
Haar gedachten werden wilder, wilder,
Moest weten hoe hij zijn tuben ontsloot.
Zij ging snel op hem af en zei:
Ik wil u werkelijk niet choqueren
Maar uw doeken maken mij zo blij,
Voor u wil ik als naakt poseren.
Daar stond ze dan, hem te begeren
Waar hij rustig zijn kwast
Ten , tubes stond te sorteren
Voor de toch wel aangename gast.
De meester ging snel aan het werk
Een streek hier en een haal daar
Hij zag de glinstering in haar ogen
Was over het naakt toch wel voldaan.
Zij lag daar als in `t struweel
Hij raakte een gevoelige snaar
Een laatste streek met zijn penceel
Daarmee kwam het naakt dan klaar.
han janzen april 2008
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2008 | ||
| Thema's: | ||