De dorpsprofeet
Boer Michel van Pieters.
Weer en wind,zijn kinderen.
Weer en wind,zijn kinderen.
Storm en regen zijn vrienden.
Het veld,de akkers zijn lang leven.
Hij etst zijn woorden,
in een levend schilderij van toen tot nu,
rond een antiek stoofje.
Een versleten damesfiets.
Aan zijn stuur hangen twee zakken.
Het veld,de akkers zijn lang leven.
Hij etst zijn woorden,
in een levend schilderij van toen tot nu,
rond een antiek stoofje.
Een versleten damesfiets.
Aan zijn stuur hangen twee zakken.
Vijf broden en twee vissen.
Oud!Jong!
Achtentachtig.
gebeten door het leven.
Oud!Jong!
Achtentachtig.
gebeten door het leven.
Na zijn laatste snik...
Zijn boerenpet erf ik.
Afgepeigerde,blauwe kleur.
Straks ruik ik zijn levende geur.
Zijn boerenpet erf ik.
Afgepeigerde,blauwe kleur.
Straks ruik ik zijn levende geur.
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Donderdag, april 10, 2008 21:20 |
| Prachtig is dit leven door jou verwoord met het naderende afscheid. Liefs van Marousia | |
| Quicksilver: | Donderdag, april 10, 2008 19:24 |
| Dit leest machtig mooi!Uit het leven gegrepen! Liefs van mij Dicky |
|
| Claire Q: | Donderdag, april 10, 2008 15:21 |
| Aparte manier van schrijven waar veel in zit! Nice Bokkie.. Liefs.. |
|
| verhavert: | Donderdag, april 10, 2008 08:37 |
| een pareltje dit bokkie gelezen en herlezen liefs martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2008 | ||
| Thema's: | ||