De marionet
Vanaf dat de dag begon
schitterde hij op het toneel
Iedereen vond hem erg charmant
en applaudisseerde heel veel
Ze vonden hem prachtig
en de marionet straalde een tijd
Maar als het publiek weer opstond
Was hij zijn glimlach kwijt
Het had hem goed gedaan
Een teken dat ook hij er mocht zijn
Veel lachende gezichten
Dat vond de marionet fijn
Al was het niet hij zelf
die de grappige woorden uitsprak,
Maar de man die hem bediende
’t was immers zijn vak
Dus als het doek viel
was er niks meer van hem over
Het bleek een houten pop te zijn
stille marionet was geen uitslover
Overdag was hij geweldig
en ’s avonds was hij stil
Dit zetten hem aan het denken
Is dit nou werkelijk wat hij wil?
Er moet wel iets veranderen
dit wil hij niet z’n leven lang
Het publiek wil hij niet verliezen
een keuze maakt hem bang
De marionet koos uiteindelijk
toch voor z’n eigen gevoel
Hij stopte met spelen
Heeft nu een ander levensdoel.