Je zou horen te vallen en weer opstaan
Tot de klap te hard is aangekomen
En ik niet anders meer kan dan vallen
Niet langer kunnen er tranen vloeien
De pijn die ik voel is te diep en te intens
Een eenzaamheid waar in ik geleidelijk
verstrikt ben geraakt zonder enig besef
door dat kleine briefje is alles veranderd
van het vrolijke meisje naar het meisje
Dat niet anders meer wil dan alleen zijn
Ik zou willen vechten zonder te vallen
Maar ik kan alleen maar neergaan