Noodlot
Noodlot
Eenzaam en verlaten.
Loop ik door de straten.
Tranen stromen langs mijn wangen.
In mijn hart brand een verlangen.
Een vrouw voor heel mijn leven.
Waaraan ik mijn hartstocht en passie kan geven.
Zal die tijd voor mij nog komen.
Of kan ik daar alleen nog maar van dromen.
Een leven als een bodemloze put, een leven zonder doel.
Zo is het, zoals ik mij thans nu voel.
Voor mij rest nog het geloof waarop ik kan leunen.
Biddend tot God dat hij mij daarbij wil steunen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Kilian: | Woensdag, oktober 27, 2004 16:29 |
| Echt waar: het gaat over. | |
| Jacy: | Zaterdag, maart 23, 2002 09:11 |
| begrijp precies hoe je voelt jacy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jan Bijstra | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||