Steen (Ik en de wereld)
13-04-08
Steen (Ik en de Wereld)
Gevoelens die verharden tot
dikke muren van graniet
Ik ben de enige die er
wat aan kan doen
MAAR DAT WIL IK NIET
want dan moet ook
de shit erkend
bakstenen
loeihard in’t rond geslingerd
En oh, ja, ze worden
handig uit de lucht geplukt
door de vangnetten van’t fatsoen
en door de katapulten van
schuld en schaamte
per omgaande
afzender geretourneerd,
vullen de plek waar ik dacht dat
mijn hart zat
Bakstenen
Zie daar,
mijn moordkuil
is gemetseld
en ik vertrek maar weer naar verre oorden
Laat mijn lichaam onbewoonbaar verklaard
achter
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Zaterdag, juni 21, 2008 17:41 |
| ik gloei er helemaal van, ach ja, zo''n baksteen kan aankomen hoor:) Y. |
|
| gloei: | Woensdag, april 16, 2008 03:14 |
| Hmmm, ik vond u niet zo onbewoonbaar, toen ik een plek in het kasteel had. Best een mooi geval. Wel stevige bakstenen, maar dan kan het ook tegen een storm. Oh en het uitzicht is erg mooi. Blij dat ik over de ophaalbrug mocht, de troonzaal in. Ohja, bakstenen van piepschuim zijn best leuk om in het rond te slingeren. Ze lijken net echt, maar komen niet zo hard aan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anguissette | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2008 | ||
| Thema's: | ||