De aarde is niet uit haar baan gedreven
toen jouw hartje stil bleef staan,
en de sterren zijn niet uitgegaan
en 't huis is overeind gebleven.
Jouw land is zo ver van mijn land verwijderd
van licht tot de verste duisternis-dat ik op vleugels van verlangen rusteloosreis-,
jou zou begroeten met mijn stervenssnik
Maar als het waar is dat door grote dromen
het zwaarste verlangen over wordt gebracht
tot op de verste ster; dan zal ik komen,
dan zal ik komen, iedere nacht.
Simon ik mis je nog elke dag
Dit is een gedichtje voor m'n neefje Simon, die stierf toen hij vijf jaar oud was.