Onvoldaan
Onvoldaan
Warme woorden om te geven
lieve zinnen altijd klaar
zachte kussen zou ik schenken
maar je bent nog steeds niet daar
alles ligt hier onbewogen
wat je kreeg en niet meer smaakt
ik moet denken en ontleden
want je hebt aan mij verzaakt
ik kan jou niet meer bekoren
er zijn dingen onvoldaan
’t afscheid heb ik niet zien komen
Waarom ben je weggegaan?
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Zaterdag, maart 16, 2002 12:14 |
| Knap geschreven! Ik blijf het lezen, bekijken, mezelf afvragen. Het raakt me. Groetjes. |
|
| Susanne X: | Vrijdag, maart 15, 2002 16:06 |
| Een buitengewoon vervelend gevoel als er dingen onvoldaan zijn, ik ken het goed... | |
| pramodah: | Vrijdag, maart 15, 2002 11:20 |
| jouw gedichten klinken ook als een waterval,niet zo een woeste maar een klaterende in een bergriviertje......of zijn het de tranen van eenzaamheid die ik hoor door de woorden heen....... liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||