verdoemenis
Daar sta ik dan, alleen
Weer helemaal terug bij af.
Tranen stromen uit mijn ogen,
Maar wil het niet laten zien
Hoe ver kan ik nog zakken
Steeds dieper en dieper de verdoemenis in.
Weer helemaal terug bij af.
Tranen stromen uit mijn ogen,
Maar wil het niet laten zien
Hoe ver kan ik nog zakken
Steeds dieper en dieper de verdoemenis in.
Reacties op dit gedicht
| ela: | Maandag, april 14, 2008 14:46 |
| Terug bij af is aan de deur van het begin. Open en zie darachter ligt geen verdoemenis mar een stralend licht. Met een weg naar boven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Maureen* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2008 | ||
| Thema's: | ||