EEN VAGE VLEUG VAN ANGST
een vage vleug van angst
de avond valt
wisselt zon en maan
het licht steelt duister
raakt het donker aan
je zorg is zwart
fluweel bedekt ons
in het buitensluiten
van de nacht
een vage vleug
van angst die zich
als tocht verspreidt
vluchtig langs ons glijdt
knagend bijt het
zich in waken
zal ons niet langer
rustig laten slapen
tot het licht zich wekt
het sterven van de nacht
tot nieuwe dag
in morgenrood
wil melker
15/03/2002
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, maart 15, 2002 20:43 |
| zo kan een nacht eindeloos duren..... angst duurt altijd véél te lang... héél mooi... |
|
| lejaeghere rudi: | Vrijdag, maart 15, 2002 12:35 |
| De avond, de nacht en de morgen aan elkaar gedicht doorweeft met sombere gevoelens...Mooi verwoord en graag gelezen, Wil. Groetjes. Rudi | |
| Driegeetjes: | Vrijdag, maart 15, 2002 09:40 |
| Das nou 3XG... DrieGeetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||