Verloren vriendschap
Twee kinderen speelde op een berg,
Ze groeide samen op van kleins af aan tot aan dat ze allebei aan het werk waren,
Ze deelde alles wat ze wisten en hadden,
Het was een vriendschap tot aan het eind,
Uit eindelijk was er 1 ruzie voor ze wisten waren ze alles kwijt,
Herinneringen waren leugens,
De mooie momenten waren alleen maar bedrog,
En Zij waren nu alleen nog maar een vreemde voor elkaar,
Twee gebroken harten maar hier hield het op.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: isabelle camilla | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2008 | ||
| Thema's: | ||