voor jou was het een spel
jij vroeg of ik langs wou komen
voor een spelletje
ik wist niet dat die dag
mijn leven kapot zou maken
een schreeuw die jou moest laten stoppen
een schreeuw van pijn en verdriet
dat deed je niets
jij speelde door
ik schreeuw voor de laaste keer
tranen rollen over me wangen
me laaste schreeuw verdwijnt in het niets
ik vraag me af duurt het nog lang
de tijd lijkt wel stil te staan
dan hoor ik je kreunen
jij vlucht weg
mij laat je achter
met een verpeste jeugd
Reacties op dit gedicht
| Riichelle: | Woensdag, mei 21, 2008 22:15 |
| heel mooi veel dingen zijn herkenbaar :) sterkte |
|
| leilei: | Maandag, mei 05, 2008 21:33 |
| stilte niets dan stilte | |
| sara P.: | Vrijdag, april 18, 2008 20:03 |
| dit gedicht is zo prachtig, zo rakend geschreven en zo herkenbaar. Ik ben er stil van geworden. Als je je hart wil uitstorten, klik dan op het eerste icoontje rechtsboven! dikke knuf Sara |
|
| m00n: | Vrijdag, april 18, 2008 18:42 |
| sterkte. weet nietw at ik meer kan zeggen. herkenbaar geschreven. het leven is zo oneerlijk! zucht'' moon |
|
| miepke: | Dinsdag, april 15, 2008 10:00 |
| tranen rollen over mijn wangen in erkenning gelezen liefst miepke je weet me te vinden als je wil praten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2008 | ||
| Thema's: | ||