HET VLIEGENBOS.

Mijn plaats aan tafel die staat vast,
omdat die helemaal bij mij past.
ik zit recht voor twee grote ramen,
eigenlijk moet ik mij een beetje schamen.
Mijn uitzicht is op het Vliegenbos,
dat maakt bij mij gedachten los.

Ik ben er achter gekomen,
dat ik soms helemaal weg zit te dromen.
Dan zie ik daar een bonte specht,
die zit te hakken tegen een boom.
Zou hij vannacht wel rustig slapen gaan,
teleurgesteld dat er zo weinig bomen staan.

Hakkend, kloppend en ander gemier,
een specht is toch een prachtig dier
De godganse dag heeft hij geboord,
maar van migraine nooit gehoord.
Dan doet iemand de gordijnen dicht,
hij heeft last van het felle zomerlicht.

De specht kan ik horen, niet meer zien,
de klok wijst pas kwart over tien.
Langzaam begin ik te ontwaken
en hoor mijn collega's al weer kwaken.
De één vindt alles goed de ander alles slecht,
och was ik maar even een bonte specht.

Wat zou ik gaarne gaatjes kloppen,
in al die zogenaamde knappe koppen.
Zo dwalen mijn gedachten door de natuur,
en de klok wijst pas twaalf uur.
De agenda wordt aangepast op het flapoverbord,
nu weet ik zeker dat het een latertje wordt.

Als ik dan de kring rondkijk
en al die O.R leden eens vergelijk.
Dan zie ik maar één groot verschil,
dat niemand hier ooit hetzelfde wil.
Dan word ik zachtjes aangeraakt,
de stemmen zijn weer eens gestaakt.

Zes stemmen voor en zes tegen,
alleen mijn stem die heeft gezwegen.
Dus iedereen die kijkt mij nu aan,
hoe zal hij nu stemmen gaan?
Een hele hoop lawaai en gekrakeel,
dertien mensen is ook eigenlijk te veel.

De helft zit er echt voor pierlala
en stemt gewoon zijn maatje achterna.
Ole omhoog die handjes hup,
we zijn immers lid van dezelfde club.
Als kind hield ik veel van poppenkast,
maar ik ben nu toch aangepast.

Altijd wonnen Jan Klaasen en Katrijn,
konden wij maar langer kinderen zijn.
Ik zit te draaien op mijn stoel,
het geeft mij wel en lekker machtsgevoel.
Ik zat te kijken door mijn ruit
en zonder mij komen ze er niet uit.

Zover is het dus al gekomen,
de beslissing is aan hem die zat te dromen.
Dan neem ik het wijze besluit
en spreek mij voor onthouding uit.
Het punt wordt verdaagd
en is nooit meer behandeld.

En ik, ik heb die middag.
heerlijk in het Vliegenbos gewandeld.