Verloren dag
Verloren dag
Ik was geen kind meer, dit deel in mij was al
lang gestorven en verdwenen in de stilte van
de nacht.
Ik ging niet meer op zoek, dwaalde gewoon wat
rond. De wereld om me heen verdween langzaam
aan. Ik keek niet meer op, want ik verloor alles wat
ik zocht.
Ik schreef mijn laatste woorden neer, met een zucht
en een allerlaatste traan... Nooit zal de stilte in m'n hart
nog zo stil zijn.
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Woensdag, april 16, 2008 21:02 |
| In stilte gelezen, zo mooi. Liefs van Marousia kusssss | |
| switi lobi: | Woensdag, april 16, 2008 15:07 |
| Stilletjes gelezen... Dikke kus, switi lobi |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 15, 2008 21:41 |
| ook al sterft het kind...wanneer de wereld weer langzaam uit de aarde kruipt, hervindt het kind zijn oogsprankels...en zal de stilte mooi zijn... met een zucht gelezen Roosje...hartrakend mooi liefs kerima ellouise |
|
| CBR: | Dinsdag, april 15, 2008 21:09 |
| Droefmooi Roosje. liefs en knuf |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, april 15, 2008 21:06 |
| in-triest sterkte lieve groet karin . |
|
| lexx: | Dinsdag, april 15, 2008 20:32 |
| :) ks. | |
| Gewoon Amy: | Dinsdag, april 15, 2008 18:32 |
| Heftig, maar mooi geschreven! liefs amy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2008 | ||
| Thema's: | ||