zo heeft hij het gewild
dat hij dan zou vliegen
ergens in de 50, zo rond het 50ste verdiep
diep, in verwarring
een laatste zucht uit zijn wapperende wangzakken mengt zich met de wind,
en als kind verlaat hij deze wereld, want veel verder kwam die flits niet
daar ligt wie we echt zijn, en daar ligt hij nu, uiteengespat
net nog één moment vrij van wrijvingen
en uitgespreid liggen ook de dromen die hij reeds lang vergeten was
hij had geen aard meer, hij had geen aarde meer, hij zweefde enkel nog in helwit licht
hij sleepte zich voort naar sollicitaties voor vreugde,
reeds opgenomen in een eeuwigheid van ongeluk
hij plukte bloemen in zijn geest en wilde vertrekken
dacht hij nog die dag dat hij ooit zo zou vliegen?
en toch reeds 30 jaren van tevoren
en treurend tot de maneschijn verweesde hij in deze wereld
alle doelen reeds voor hem geschoten, projecten voor zijn neus ontrukt
hij kon niet meer verder, want verder ligt de tijd
bevrijd nu het eeuwige ontwaken en slaap in darmstukjes op het beton
bedenk jezelf nu, grijp de pijl en verplaats hem, de coordinaten naar een vredig bed en een spijtreutel naar de verpleegster die over 5 minuten pauze heeft
leef geleefd in ledigheid en wacht de tijd dat zich voordoet wat altijd voortdoet
die jagende dood, naar dolende zielen, reeds aan onze zielen plakkend, pakkend op een moment van mooi, tijdens de dooi van ijzige gedachten
hier ligt nu het splitspunt naar nooit of nergens, hier het uur van de verbleekte waarheid, van de al-dan-niet-daarheid, daar bij het 50ste verdiep, toen iemand nog riep, dat er nog zoveel kon volgen, en toen je verbolgen naar beneden schoot, als een schot naar de schoot van de aarde, als een geplande ontmoeting, als een geplante verzoeting voor versteende grond, als een treurnis opgeraapt in plastic zakken
denk nog even aan de einder, voor je hem zelf ziet
begin hier de tocht naar verlossing, en wacht op het startschot naar wanneer het echt begint, het moordschot dat ons bang deed wachten
op deze plek leg ik mezelf uiteen, en ween om wat ik ben
omhels deze pagina......ze is alles wat nog rest