De vrouwtjes willen zich opfleuren
De vrouwtjes willen zich opfleuren
Met haartjes en nagels te kleuren
Wat moeten wij daar uit nu verstaan
We mogen ze noch niet eens bijstaan
Is het om mannen op te beuren
Of om zich er van af te scheuren
Hun echtgenoot die laat hen begaan
Zonder er wat aandacht aan te slaan
Tenzij er jonge nieuwe kleuren
Onverwachts vallen te bespeuren
Dan staan zij er helemaal vooraan
Bij dat geschilderd vrouwenorgaan
Tot ze opeens beginnen treuren
En jankend klagend liggen zeuren
Alles is het zelfde onderaan
Wat hebben die kleurtjes toch gedaan
Met haartjes en nagels te kleuren
Wat moeten wij daar uit nu verstaan
We mogen ze noch niet eens bijstaan
Is het om mannen op te beuren
Of om zich er van af te scheuren
Hun echtgenoot die laat hen begaan
Zonder er wat aandacht aan te slaan
Tenzij er jonge nieuwe kleuren
Onverwachts vallen te bespeuren
Dan staan zij er helemaal vooraan
Bij dat geschilderd vrouwenorgaan
Tot ze opeens beginnen treuren
En jankend klagend liggen zeuren
Alles is het zelfde onderaan
Wat hebben die kleurtjes toch gedaan
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Donderdag, april 17, 2008 12:54 |
| :D | |
| Fairouz: | Donderdag, april 17, 2008 12:34 |
| die vrouwtjes ??? van welke planeet komt U ? hahaha maar goed wij vrouwen moeten niet klagen maar dragen welke boodschap geef je ons hier ? Ik persoonlijk heb een man alleen voor mijn plezier. geen kleur voor hem alles wat ik doe is voor mezelf ! arme mannen !! lieve groet Fairouz | |
| Cornelia.dvw: | Donderdag, april 17, 2008 07:58 |
| Hihi wij vrouwen toch. Gelukkig hebben wij jullie mannen. Om ons te dragen bij deze moeilijke strijd. Liefs, Cornelia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2008 | ||
| Thema's: | ||