Antidepressiva...
Antidepressiva…
(chaos schept tijd)
een streep verkracht de stilte
moeders worden gek
het lidteken brand mijn bloedend hart
en teren we nog lang na op zijn schaamte
(kan ik het helpen dat jij me aardig vond)
op je slapen mijn Luger
als ode aan de schelpen in het zand
de man in het wit wacht verder wel op je
twee meisjes vechten om een been
waar de rest van mijn lijf geen raad mee weet
eenzaam lijkt mijn genialiteit te wezen
(papa waar blijf je nou)
teringgedachten doden de tijd
dit is mijn fobie, zwarte gal spuien
in een verloren hoek de klappen zien
en wachten tot ik opnieuw in God geloof…
esteban 17/04/2008
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zondag, april 20, 2008 03:17 |
| Weer die jou-zo-eigen stijl waar ik je stiekem om benijd Prachtig geschreven Esteban! Vriendelijke groetjes Dasje |
|
| Dasje (lucky): | Zondag, april 20, 2008 03:17 |
| Weer die jou-zo-eigen stijl waar ik je stiekem om benijd Prachtig geschreven Esteban! Vriendelijke groetjes Dasje |
|
| CBR: | Donderdag, april 17, 2008 22:22 |
| Knap geschreven esteban! liefs cbr |
|
| esteban 1: | Donderdag, april 17, 2008 22:18 |
| natuurlijk Lexx, litteken... stom van mij, toch bedankt |
|
| lexx: | Donderdag, april 17, 2008 21:40 |
| "litteken" ..goed stuk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2008 | ||
| Thema's: | ||