jij bezit het stukje dat mij ontbreekt
ik ben het die er mijn neus in steekt
gezettelt in mijn wetende denkgeest
weet ik het zeker en niet bevreest
de verdwijningen zullen wederkeren
en tot die tijd blijf ik wel verder leren
mysterieus blijft die mogelijkheid zweven
en zal ik vast dankbaar zijn verheven
boven alle denkvermogens uitgetreden
gemaakt en gevormt het heden en verleden
17 04 2008 eva