kerl werkte voor het ministerie
en moest naar huizen gaan die quasi
helemaal vervallen waren
om de villa’s van de krotwijken te kunnen sparen

zo moest kerl van elk huis een foto nemen
in wat voor toestand het ook bevond
zodat daarna niemand meer zou claimen
dat die nog in het huis had gewoond

de meeste eigenaars van de huizen kregen een boete
dat ze hun eigendom maar beter hadden moeten
verzorgen
gisteren in plaats van morgen

maar af en toe zat er ook een huis bij
dat zo vervallen was dat niemand nog zei
dit krot is van mij
hoewel de eigenaars dan een schadevergoeding hadden gehoopt
werd dat huis zonder woord gesloopt

dan werd die grond verkocht om iets anders op te bouwen
in dit specifieke geval een tennisclub voor vrouwen
mannen waren er niet toegelaten
een bewaakster hield het recreatieterrein goed in de gaten

10 jaar later

het terrein lag er verlaten bij
het merendeel van het roodkleurige zand
was weggevlogen want
de wind was de enige constante bron van energie
die op de pistes neerkwam al speelde hij een symfonie

de parking lag bezaaid met automobielen
op hun dak of zij als dode zielen
van een herinnering die ooit bestond
de tennisnetten waren gesprongen
en lagen verspreid over de velden
1 van de netten hing zelfs half in een boom
door de wind opgetild als in een slechte droom

maar het clubhuis was er nog het ergste aan toe
tussen de restanten van het gebouw huisde een oehoe
die daar een nest had gebouwd
doorheen de ruïnes weerklonk steeds maar dezelfde zangen
uit een platenspeler waarvan de naald bleef hangen

de douches waren omvergeblazen
en wat men nog het meest zou verbazen
de waterleiding had enkele maanden water zitten spuiten
de lucht in als een gratis fontein daarbuiten
die langs alle kanten lekte
tussen de brokstukken trof je verscheidene insecten

2 jaar terug

de parking werd met enkele wagens halfvol gereden
door de vrouwen die de mannen meden
ze keken elkaar aan
kleedden zich om en liepen naar hun baan

al snel viel het hen tegen
want boven hun hoofd verscheen een storm met regen
in het clubhuis gingen ze schuilen
en keken vertederd naar de daar ingetrokken familie uilen

8 jaar eerder

kerl bekeek zijn foto van het huis getrokken
eerst was hij zeer geschrokken
van dat gele licht
uit een raam op hem gericht
maar hij kwam na nog een paar keer keken tot rust
daar het waarschijnlijk een reflectie van de zon zijn moest

hij schreef het bevel om het pand te slopen
terwijl angstige zweetdruppels van zijn voorhoofd dropen
het kon geen zon zijn had hij nu gezien
daar de zon aan de andere kant stond
hij zou geen weerspiegeling kunnen zien van waar hij toen stond

15 maanden daarna

de tennispleinen werden gebouwd
terwijl dit door de vrouwen werd aanschouwd
de jongste greep het stuk karton waar zij allen op zaten
en schreef in grote letters geen mannen toegelaten