Bestralingen
Elke dag weer de weg naar het ziekenhuis
Staand in de file en kijkend naar de mensen
Parkeerplaats zoekend, was ik maar thuis
Boos, deze rotziekte stilletjes verwensend
De lift in naar beneden de bestraling - kelder
De wachtkamer bomvol met vreemde lui
Gedag zeggend en je scannen bij de melder
Zittend met tijdschrift met een flinke rot bui
Tijdschrift uit, dan nog maar even een krant
Luisterend naar de spookverhalen om je heen
Mij afsluitend, starend naar de stenen wand
Bedrukt gevoel, zwaar als een baksteen
Een bleek doodziek jongentje in een rolstoel
Een leuk grietje met wondjes tussen het haar
Ik kijk naar hun twee met een medelij gevoel
Ik geef haar een lolly, zij is gelukkig weer klaar.
Mag eindelijk naar binnen, ik word gehaald
Het gaat weer gebeuren, wij zijn er klaar voor
Klimmend op het bed, mijn boosheid is gedaald
Draaiend apparaat, de cellen worden doorboord
Klaar ik mag naar huis, snel wil ik hier weg
Het zieke jongentje is er gelukkig niet meer
Ik pak mijn jas, zij wachten nog, dat is pech
Lopend naar de lift, tot morgen maar weer!
Lupine 21-2-2008
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Maandag, april 21, 2008 22:23 |
| rakend...veel sterkte, groet moongirl1982 |
|
| lonely 1: | Maandag, april 21, 2008 15:15 |
| rakend en stilmakend, liefs en sterkte,hilde |
|
| sunset: | Maandag, april 21, 2008 13:51 |
| Het maakt mij herkend stil (al handelt het zich bij mij niet om bestralingen). Wat is, is. En we leven nog. Toch? Groetjes en sterkte, sunset |
|
| maria : | Maandag, april 21, 2008 12:08 |
| veel sterkte warme groet, maria |
|
