Vervreemd verleden
Vervreemd verleden
Wanneer hij zijn ogen sluit
lijkt alles te verdwijnen
toekijkende mensen
die hem koud laten.
Mijn gedachtes lijken stilgezet
verwarde gevoelens
die me wakker schudden
van zijn waarheid.
Langzaam opent hij zijn ogen
een levenslicht
van een boze droom
herinneringen die bang maken.
Een normale dag
voelt als een steek
gevallen in een donkere gat
waarin alles vervreemd is.
©ImaginingLight
21O4O8
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, april 24, 2008 15:12 |
| Dit is de eerste keer dat ik je lees..maar ik vind je schrijven mooi! Ontroering komt bij mij naar boven... Mooie naam trouwens!Zegt mij veel! Ha puur in het zilver geschreven! Liefs van mij Dicky |
|
| Elenore De Groote: | Maandag, april 21, 2008 20:23 |
| Mooi verwoord. Treffend. Bedankt voor jouw lieve reactie bij mijn gedicht zachtheid. Liefs en nog een fijne avond, Elenore xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Delusion | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2008 | ||
| Thema's: | ||