Vage klanktonen
Vage klanktonen
Niemand weet mijn diepste geheim
dat mijn wereld terug doet draaien
langzaam vervaagt mijn wereld
wanneer ik afdwaal.
Klokken blijven hangen in de tijd
wanneer stilte tot me door dringt
het vaker willen meemaken
wil ik niet ontkennen.
Geweten gestopt
op afstand schreeuwt het naar mij
in mij is niets meer
wat het leven gegeven heeft.
©Catharina
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, april 24, 2008 15:16 |
| Lieverd het leven is prachtig en mooi! Kijk om je heen hoe het leven ademt in alles! Zéér droevig dat je geweten is gestopt! erg jammer dat er in jou niets meer is wat het leven je gegeven heeft! Ik kan mij dat niet voorstellen, want ieder dag geeft het leven je veel! Adem in en uit is al een wonder! dat wordt je toch zomaar gegeven.. Dan ben ik dankbaar met zoveel! Liefs van mij,knuff Dicky |
|
| Disgusting Beauty: | Woensdag, april 23, 2008 19:36 |
| mooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Delusion | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2008 | ||
| Thema's: | ||