trillen
Zachtjes loop ik over de vloer
Probeer mijn tranen te bedwingen
Terwijl mijn handen hevig trillen
Probeer ik mijn tas in te pakken
Pak al mijn spullen die ik wil
Gooi de tas over mijn schouder
En loop langzaam de deur uit
Voor een weg die nooit terug gaat
Huilend voor wat ik gedaan heb
Voor wat er met mij is gebeurd
Zonder dat ik er bewust van was
Hoe kan ik hen nog onder ogen zien?
- het spijt me dat ik twijfel Miek91. -
Reacties op dit gedicht
| Am92: | Donderdag, april 24, 2008 21:16 |
| hmm.. | |
| RoosjeW: | Donderdag, april 24, 2008 07:40 |
| ik twijfelde aan vriendschap en dat is iets heel ergs. | |
| ImaginingLight: | Woensdag, april 23, 2008 22:58 |
| Ik denk, als ze echt van je houden. Dat ze je nog wel vergeven. Familie altijd! Vergeet dat niet! Sterkte, Liefs, Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Waarheidsgetrouw | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2008 | ||
| Thema's: | ||