en volg je hart
het weent de weg in mij
het gruwt het pad
de dieren scheuren zich in twee
brokstukken tuimelen uit de naad
gepaard glimmen wat lichten in ’t revier
snel opwaarts stijgend barst open donkere nacht
een zonneschijf sist ovaal zich in zee
kustenmeeuwen schreeuwen krijsend:
plaag jij jezelf zo zeer;
op ’t borstbeen drukt het wankelen
al kom je nader, dicht bij mij
toch mis je moed voor d’ allerlaatste schrede
kwajongens richten voor hun plezier ’t geweer
en over asfalt vloeit het rode bloed
in kelken schuimt het koele bier
salade moddert oliegroen op ‘t laken
droomschepen dwarsen onze hemel
en sluieruil zing klagend het verraad
fluistert de angsten onophoudelijk achter jou
van winters stil gedragen door de zomerkou
het weent de dag in mij
het gruwt het pad.
sunset 25-04-2008
Reacties op dit gedicht
| *broken star*: | Zaterdag, april 26, 2008 11:20 |
| speciaal maar fantastische geschreven! Xknuf |
|
| Elenore De Groote: | Zaterdag, april 26, 2008 02:25 |
| Vol leven. Liefs, Elenore xxx | |
| doetsi: | Zaterdag, april 26, 2008 00:31 |
| Bijzonder is dit weer, mooi hoor | |
| 88: | Vrijdag, april 25, 2008 22:06 |
| absoluut prachtige eerste strofe, eigenlijk is het hele gedicht adembenemend groetje 88 |
|
| hiljaa: | Vrijdag, april 25, 2008 21:32 |
| zeer intens is dit verwoord prachtig schrijven van jou knufliefs--hiljaa-- |
|
| Marousia: | Vrijdag, april 25, 2008 21:15 |
| Een parel in verlangen en liefde voor al wat leeft. Liefs van Marousia | |
| MayadeBij*: | Vrijdag, april 25, 2008 10:42 |
| en dan niet het hebberige soort; noch hulpbehoevend; noch bevestiging zoekend; en.. en.. geen gruwelijk geleuter. bemoeizuchtig gekwijl. vrijheidsbeperkend opgedrongen frustraties (need I continue hmm?!) bijna weekend.. wandelen! | |
| MayadeBij*: | Vrijdag, april 25, 2008 10:33 |
| tja.. of volg de splinters (of de verregende kruimels; of..) I need Love :) (arrcchh. haha) x | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2008 | ||
| Thema's: | ||