Mieren op oorlogspad
Haar handschrift
Was hard en kil
Frustratie sprak
Uit elke letter
De liefste woorden
Waren zelfs vervuld
Van een wijzende vinger
Op alle onrecht van de maatschappij
Woorden teder en schoon
Vervuld van paasie
Bereikten vol overgave
Het diepste van mijn ziel
Ik las haar brief
Vol zwarte vlekjes
Het deed mij denken
Aan mieren vertrokken op oorlogspad
Was hard en kil
Frustratie sprak
Uit elke letter
De liefste woorden
Waren zelfs vervuld
Van een wijzende vinger
Op alle onrecht van de maatschappij
Woorden teder en schoon
Vervuld van paasie
Bereikten vol overgave
Het diepste van mijn ziel
Ik las haar brief
Vol zwarte vlekjes
Het deed mij denken
Aan mieren vertrokken op oorlogspad
Reacties op dit gedicht
| ImaginingLight: | Maandag, april 28, 2008 16:59 |
| Super mooi gedichtje! Liefs |
|
| MVE: | Maandag, april 28, 2008 15:45 |
| haha nee hoor, archeoloog | |
| Yellow: | Maandag, april 28, 2008 14:08 |
| zeer speciaal, ik moet erover nadenken,psycholoog ofzo? Y. |
|
| Windwhisper: | Maandag, april 28, 2008 13:46 |
| dus het was aanvallend geschreven liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MVE | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2008 | ||
| Thema's: | ||