Gespreide armen
Die paar seconden
Zijn nooit genoeg
Die paar seconden
Zijn alles wat ik heb
Elke keer wil ik meer
Zoveel meer
In die paar seconden
Van een vluchtige omhelzing
Zou ik mijn leven geven
Voor een paar seconden meer
In de veilige haven van jouw armen
Zou ik eeuwig kunnen blijven
Liet je maar nooit los…
Het bitterzoete aangezicht
Van jouw gespreide armen
Is bijna te veel om te verdragen
Maar elke keer wil ik meer
Zoveel meer
Zijn nooit genoeg
Die paar seconden
Zijn alles wat ik heb
Elke keer wil ik meer
Zoveel meer
In die paar seconden
Van een vluchtige omhelzing
Zou ik mijn leven geven
Voor een paar seconden meer
In de veilige haven van jouw armen
Zou ik eeuwig kunnen blijven
Liet je maar nooit los…
Het bitterzoete aangezicht
Van jouw gespreide armen
Is bijna te veel om te verdragen
Maar elke keer wil ik meer
Zoveel meer
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Donderdag, oktober 16, 2008 20:27 |
| En opnieuw laat je me sprakeloos achter. Mooi opgebouwd en geweldig verwoord. Een verwonderde en nog steeds vol respect lezende LSD |
|
Over dit gedicht
| Auteur: silvertear | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2008 | ||
| Thema's: | ||