(TD) Lentegevoel
De steelse ogen van de man
zweven over zijn krant heen
door een coupé in lentesfeer
van kortgerokte kleurigheid.
Na die lange winterslaap
komen dromen zonder rem
-hij houd de ogen immers stil-
maar niet te fel: hij is een heer.
Een lente-etalage lonkt,
pronkt voor hem op fijne hakken
die zijn blik verder doen zakken
langs heel elegante curven.
Tot de dame het bemerkt,
kuis haar rok langs zich strijkt,
en terwijl ze hem aankijkt
schaamrood op zijn wangen zet.
mist hij haar blik van triomf:
ze wist hem lekker te pareren
met mooi gespeelde zedigheid.
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Vrijdag, mei 02, 2008 10:48 |
Ik blijf erbij: jij moet boeken gaan schrijven! Liefs, |
|
| Ludy: | Dinsdag, april 29, 2008 16:26 |
| Heel leuk gebracht dit lentespel! :) Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2008 | ||
| Thema's: | ||