WEG
Weg
Witte vlokken
stormig water
jagen over strand.
Zand schuurt
langs mijn voeten.
Ankers
in het zand.
De storm
woelt,
slaat los,
verwaait de
dingen die
ik aanhing.
Ontdoet
tot op het bot
wat ik aan
overbodigs had.
Leeg ,
gedachten
weggestopt.
De wind ,
ik bulder mee.
Mijn ogen
trekken aan de zee.
Dat water, donker,
ooit mijn oorsprong.
Met dat water,
wil ik mee.
WIL MELKER
12/10/2000
Witte vlokken
stormig water
jagen over strand.
Zand schuurt
langs mijn voeten.
Ankers
in het zand.
De storm
woelt,
slaat los,
verwaait de
dingen die
ik aanhing.
Ontdoet
tot op het bot
wat ik aan
overbodigs had.
Leeg ,
gedachten
weggestopt.
De wind ,
ik bulder mee.
Mijn ogen
trekken aan de zee.
Dat water, donker,
ooit mijn oorsprong.
Met dat water,
wil ik mee.
WIL MELKER
12/10/2000
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||