Verdronken roos
Uit de mist van verloren jaren
doemde het beeld op
van een leven
een aar vergeten na de oogst
achteloos
Het water was diep
in zijn helderheid
maar toch
eindeloos bitter
het graf
van een verdronken roos
Ach, deze droom heeft nooit
het daglicht gezien
doemde het beeld op
van een leven
een aar vergeten na de oogst
achteloos
Het water was diep
in zijn helderheid
maar toch
eindeloos bitter
het graf
van een verdronken roos
Ach, deze droom heeft nooit
het daglicht gezien
Reacties op dit gedicht
| Emilia: | Dinsdag, mei 06, 2008 18:19 |
| Heel mooi en verdrietig geschreven | |
| lonely 1: | Donderdag, mei 01, 2008 10:55 |
| prachtig zoals jij schrijft; het maakt me stil, liefs, hilde |
|
| sunset: | Donderdag, mei 01, 2008 08:13 |
| Droef verzuchten, verlangen. Groetjes, sunset |
|
| X-Anna: | Donderdag, mei 01, 2008 01:18 |
| Stilmakend en intens droevig, troebadoer. Maar fijn om weer wat van je te lezen. Liefs, Annet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||