we leven niet meer, we vrezen (anto
Wanneer de mens zich vastklampt,
aan't enigste wat dierlijk rest.
Zal alles keren,
zal antoposofie weer heersen.
Maar nu wordt alles weggestroomd,
't grote, vervloog.
Al werd niets, en niets werd al,
onkennis werd ineens de toekomsthal.
Want welk mens weet nog te leven,
wie volgt nog de weg, zonder zich te deren?
't enigste wat we nog doen is vrezen,
want ons eigen leven kunnen we zelf niet meer beheersen.
drie februarie 2002
aan't enigste wat dierlijk rest.
Zal alles keren,
zal antoposofie weer heersen.
Maar nu wordt alles weggestroomd,
't grote, vervloog.
Al werd niets, en niets werd al,
onkennis werd ineens de toekomsthal.
Want welk mens weet nog te leven,
wie volgt nog de weg, zonder zich te deren?
't enigste wat we nog doen is vrezen,
want ons eigen leven kunnen we zelf niet meer beheersen.
drie februarie 2002
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: aTiT | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||