Ik zit mij voor het vensterraam
En staar naar buiten en zit te denken
En te dromen zal me ware wel bestaan
Onnoemlijk te vervelen en wachten
Maar waar op ja waar op
Misschien lieve man die bij mij hand pak
En mij mee neemt om in leven
Om mij leven meer kleur te geven
Maar waar blijf je
Het is begint koud te worden voor het raam
Even sluit ik me ogen denk dan
Jou erbij die me omhels met me haren speelt
Dan samen met mij een dekentje deelt
Samen dromen samen genieten
Van het leven die nu samen leven
Met schrik wordt ik wakker
En kijk verschrikt om me heen
En dan ben ik?
En waar ben ik ?
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Donderdag, mei 01, 2008 17:46 |
| ja :) en als allerlaatste redmiddel kan je jezelf nog uit dat venster werpen .. | |
| Julius Dreyfsandt zu Schlamm: | Donderdag, mei 01, 2008 16:33 |
| een vurige wens gr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jjd palyama | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||