verdriet

het doet me pijn
het doet me zeer
het doet me alles
wat ik niet wil

ik wil het niet en tog gebeurt het
er gebeurt iets binnen in me
het ontploft en dan komt het
een bom ontploft en de emoties komen

tranen vullen me ogen
ze rollen langzaam over me wangen
ik kan het niet tegen houden
het huilen komt er bij kijken
en het word steeds erger

de eenzaamheid vult de ruimte
waar ik me in bevind
ik kruip weg in me eigen wereld
en ik kom er even niet uit
ik denk dan aan alle dingen die
er zijn gebeurt alle dingen die ik
heb mee gemaakt
en als ik er aan denk dan denk ik
dit is gewoon teveel voor de 20 jaar
die ik nu leef

ik kan het gewoon niet
ik snap het niet
de bom word kleiner
en me tranen
raken op

ik ga weer terug naar de andere wereld
ik kan weer lachen de tranen zijn weg
maar diep van binnen zal de bom
zich weer vullen met de emotie
en die zal vroeg of laat wel weer
een keer uitbarsten en dan ben ik
weer even in me eigen wereldje