Alleen.
Alleen.
Ik zit hier alleen in mijn huisje,
me gedachten ergens ver weg.
Zit te denken wat ik wil bereiken,
en hoeveel ik daar voor moet lijden.
Welke ik zal halen,
en wie ik zou moeten verlaten.
Hoe zou het in de liefde lopen,
ik blijf gewoon hopen.
Dat ik nog mooie herrineringen zal beleven,
in de loop van me leven.
Zodat ik echt iets kan betekenen,
zodat iedereen weet dat ze op mij kunnen rekenen.
Iemand met wie ik mijn leven kan delen,
die me nooit zal beoordelen.
Die achter me staat in alles wat ik doe,
ook al is het veel gedoe.
hoeveel ik maar verander moet,
Ik zit hier alleen in mijn huisje,
me gedachten ergens ver weg.
Zit te denken wat ik wil bereiken,
en hoeveel ik daar voor moet lijden.
Welke ik zal halen,
en wie ik zou moeten verlaten.
Hoe zou het in de liefde lopen,
ik blijf gewoon hopen.
Dat ik nog mooie herrineringen zal beleven,
in de loop van me leven.
Zodat ik echt iets kan betekenen,
zodat iedereen weet dat ze op mij kunnen rekenen.
Iemand met wie ik mijn leven kan delen,
die me nooit zal beoordelen.
Die achter me staat in alles wat ik doe,
ook al is het veel gedoe.
hoeveel ik maar verander moet,
Reacties op dit gedicht
| Jet: | Vrijdag, mei 02, 2008 13:15 |
| Jij komt er wel. Voor iedereen bestaat wel iemand! En denk niet na : maar doe en ga ! :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: monalove | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||