Naakt...
Naakt…
ze kerft lijnen op mijn rug
die recht uit het hart lijken te komen
een herinnering aan iets wat mooi en teder was
een silhouet van schoonheid
in pure perfectie
de liefde als bloedend mes
rood gelakte nagels
die een ritueel voltrekken
snijden diep in onze gedachten
en alle schaduwen verwelken…
esteban 02/05/2008
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Zaterdag, mei 03, 2008 23:50 |
| Goed geschreven! Liefs, Elenore xxx |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 03, 2008 01:21 |
| Een pareltje, esteban! Groetjes, Jacky |
|
| red one: | Zaterdag, mei 03, 2008 00:08 |
| nou.. ik vind jouw gedicht juist erg knap! supermooi Esteban Lieve groet red |
|
| Marousia: | Vrijdag, mei 02, 2008 21:52 |
| *Zucht* wat een pracht van een schrijven is dit toch weer. Liefs van Marousia | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 02, 2008 17:39 |
| zeer goed verwoord | |
| Lily May Parker: | Vrijdag, mei 02, 2008 14:13 |
| erg knap verwoord deze Esteban liefs Lily may xxxxx |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, mei 02, 2008 10:57 |
| als naaktheid beweegt naar de diepte... knap geschreven Esteban! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||