Wat ik nu voor jou Algdegonde schrijf
Zijn woorden die later zullen gloren
Eens als jij daar zult liggen koud en stijf
De ziel in het lichaam bevroren

Omdat jouw hart de duisternis zag
In het licht van gedroogde tranen
Met ogen die zwegen als beklag
En steeds hun weg wisten te banen

Een gedichtje van een strofe of vijf
Dat vroeg jij mij reeds lang van te voren
Maar niet wetend hoe lang ik hier nog blijf
Wil ik het je nu reeds laten horen

Bij volle maan op deze herfstdag
Voor Bernard en al zijn kompanen
Zijn Grenadiers en zijn hoefbeslag
Maar ook voor jouw twee lieve zwanen

Die jou hiermee willen bekoren
Met hun geest hun hart en heel hun lijf
Al voor jij tot as wordt herboren
Eens in des werelds winterbedrijf