gewoon een liefde
hoe ik jou lief
en al je twijfelende vragen
zeg niets, ‘k wil uit jouw wezen
mij iedere goudkorrel zelf lezen
uit schemer van verzwegenheden
mij van jou ziel een beeltenis maken
dat in mijn hart geëtst zal staan
stilistisch fijn –
en enkel jij kunt het daar zien.
sunset 02-05-2005
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Maandag, mei 05, 2008 19:02 |
| Dit las/leest als een intrigerent raadsel. Wie o wie voelt zich aangesproken (en zwijgt)? ;) Je hebt het wel heeeeel spannend gemaakt naar wie de bewondering uitgaat. Leuk dit! :) | |
| Roland Hainje: | Vrijdag, mei 02, 2008 19:02 |
| mooi en intens geschreven, sunset. vriendschappelijke groet, Ro;) |
|
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Vrijdag, mei 02, 2008 18:34 |
| mooi, héél erg mooi, sunset :) lieve groet van Corry |
|
| Ludy: | Vrijdag, mei 02, 2008 18:13 |
| Met bewondering gelezen. Liefs, Ludy |
|
| _Lieverdje_: | Vrijdag, mei 02, 2008 18:02 |
| zeer prachtig geschreven liefs |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 02, 2008 17:34 |
| zeer goed in zijn vorm van woorden neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||