Pijn (automutilatie)
Krassen, sneeën in mijn huid
Krassen van pijn
Pijn van verdriet
Verdriet dat ik niet wil voelen
Verdriet dat is verscholen achter een lach
Een lach van een meisje dat niemand goed kent
Een meisje die je anders bent gewend
Stil en verlegen
Een lach een woord is alles wat je van haar hebt gekregen
Een hoogte of pijn krijg je op haar niet
Alleen de sneeën en wonden die je soms ziet
De problemen die zij alleen kent
De pijn de moeite maar alles went
De passer het mesje zijn het leven voor mij
Zij geven mij de pijn
De pijn die bij mij hoort
Geen mens die mij en de pijn verstoord
Het geluk komt van de krassen
De krassen in mijn lijf
De snee die zorgt dat ik gelukkig blijf
De tranen die staan om het huilen van verdriet
Het verdriet komt van het leven waarin iedereen mij ziet
Ziet als een watje een stumper een miet
Maar de waarheid die niemand in ziet
De lach kan pas komen als ik mij snij
De krassen de sneeën die horen bij mij
De pijn die ik voel als een verslavend geluk
Snijen is beter dan de drug
Maar toch het einde mijn leven is stuk
Stuk aan littekens
Littekens die je niet allen ziet
Maar toch een andere weg is er niet
Het snijen zal wel nooit overgaan
Het snijen zal altijd boven geluk blijven staan
Maar een leven met snijden is ook niet goed
Vandaar dat de oplossing snel is gemaakt
En dat is het doorsnijden van mijn polsen
Dat een einde aan het lijden maakt
Krassen van pijn
Pijn van verdriet
Verdriet dat ik niet wil voelen
Verdriet dat is verscholen achter een lach
Een lach van een meisje dat niemand goed kent
Een meisje die je anders bent gewend
Stil en verlegen
Een lach een woord is alles wat je van haar hebt gekregen
Een hoogte of pijn krijg je op haar niet
Alleen de sneeën en wonden die je soms ziet
De problemen die zij alleen kent
De pijn de moeite maar alles went
De passer het mesje zijn het leven voor mij
Zij geven mij de pijn
De pijn die bij mij hoort
Geen mens die mij en de pijn verstoord
Het geluk komt van de krassen
De krassen in mijn lijf
De snee die zorgt dat ik gelukkig blijf
De tranen die staan om het huilen van verdriet
Het verdriet komt van het leven waarin iedereen mij ziet
Ziet als een watje een stumper een miet
Maar de waarheid die niemand in ziet
De lach kan pas komen als ik mij snij
De krassen de sneeën die horen bij mij
De pijn die ik voel als een verslavend geluk
Snijen is beter dan de drug
Maar toch het einde mijn leven is stuk
Stuk aan littekens
Littekens die je niet allen ziet
Maar toch een andere weg is er niet
Het snijen zal wel nooit overgaan
Het snijen zal altijd boven geluk blijven staan
Maar een leven met snijden is ook niet goed
Vandaar dat de oplossing snel is gemaakt
En dat is het doorsnijden van mijn polsen
Dat een einde aan het lijden maakt
Reacties op dit gedicht
| Dark-Angel: | Zondag, december 13, 2009 23:57 |
| Ik heb het zelf ook wel is gedaan. Nu heb ik er spijt van en moet ik me inhouden het niet weer te doen. Hou vol je kant het wel ;) Je bent sterk genoeg Sterkte.. |
|
| Lissy: | Zaterdag, februari 01, 2003 13:23 |
| Wat heb ik vaak hetzelfde gevoel gehad, ik heb zo vaak met een mes in me hand gezeten om het te doen. Maar iets stopte me altijd. daar ben ik nu blij mee, je leven wordt weer beter echt waar. Je bent vast wel sterk genoeg om door te gaan en te stoppen met snijden. Dat zal niet in 1 x lukken ik doe het zelf ook nog wel eens, maar het wordt minder Heel veel sterkte meisje!!! | |
| Marloes: | Dinsdag, april 30, 2002 17:06 |
| Lieve Sabrina, ik ben er helemaal stil van...kan maar 1 ding zeggen: zelfmoord is geen oplossing, het is niet eens een alternatief. Tel je zegeningen en leer van je krassen. Ook al zitten ze in je ziel en op je huid, laat ze verzachten met je eigen liefde... Marloes |
|
| Susanne X: | Dinsdag, maart 19, 2002 16:55 |
| Jezelf pijn doen lost niets op, probeer alsjeblieft andere manieren te zoeken. Probeer met mensen te praten over je probleem... Sterkte!! | |
| vangheluwe linda: | Zondag, maart 17, 2002 00:02 |
| ik heb het ook maar als ik nu mijn lichaam zie ben ik net een landkaart kan niet meer dragen wat ik wil,verberg het angstvallig. neem een koude douche ga wandelen maar probeer ander controle technieken.sterkte liefs linda |
|
| vangheluwe linda: | Zondag, maart 17, 2002 00:01 |
| ik heb het ook maar als ik nu mijn lichaam zie ben ik net een landkaart kan niet meer dragen wat ik wil,verberg het angstvallig. neem een koude douche ga wandelen maar probeer ander controle technieken.sterkte liefs linda |
|
| barbara: | Zaterdag, maart 16, 2002 23:09 |
| ik lijd ook aan automutilatie het is het enegste moment waarbij je je goed voelt!je kan er niets aan doen !tis gewoon een verslaving!veel sterkte xxx |
|
| Nathalie.V: | Zaterdag, maart 16, 2002 19:06 |
| Hou goed voor ogen dat je ooit heel erg kwaad op jezelf gaat zijn dat al die littekens er staan en dan heb je er spijt van.Ook al lijkt dit nu de enige oplossing om de andere pijn even te vergeten het is niet de juiste.Ik wil er voor je zijn.Als je erover wil praten... Dikke knuffel |
|
| free: | Zaterdag, maart 16, 2002 18:58 |
| dat stukje moet je helen lieve sabrina...er zitten meer kanten in je zelf...leren kennen herkennen liefhebben...en toespreken...je lijf is je tempel en in jou 100 Goddinnen...doe je zelf geen pijn...is zinloos...hou van jezelf....word vrolijk en leef... kuzzy free |
|
| mariamne: | Zaterdag, maart 16, 2002 18:51 |
| Lieve meid, Ik vind het erg om dit te lezen, ik kan verder niks voor je doen, maar ik wil je wel sterkte wensen hiermee: ik hoop voor je dat je op een gegeven moment het voor elkaar kan krijgen, je pijn op een andere manier te uitten... Veel liefs mariamne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sabrina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||