'Verslaving aan pijn'
Door het aanbidden van iemand


Elke nacht gaat slapen moeilijk, ik moet de hele tijd aan je denken
Jij maakte het uit, misschien daarom één van mijn problemen
Omdat ik wou lijken op jou, Dat wist je dat kon je weten
Toen het uit was kon ik jouw gezicht maar niet vergeten,
Je was zo'n schatje maar nog meer wat ik aanbad het litteken
dat jij als kind opgelopen had.
Het maakte je speciaal, appart, daardoor gaf ik je een speciale plek diep in mijn hart.
Ik heb mijn lichaam vernield, om je te laten zien hoeveel ik
van je hield.
Nu kan ik niet meer zonder dat was een fout,
Het is een soort verslaving dat maar niet ophoudt.
Toch zal ik je blijven herrineren als de jongen met het litteken
dat ik aanbad doordat jij mij toch ééns liefs hebt gehad.
Het is iets waar ik maar over zwijg want het is een probleem
waarmee ik jou vooral 'niet' mee terug krijg