bordeliner
er zit een bui in mijn hoofd.
amper te verwoorden.
waardoor niemand het geloofd.
ik zie dingen die niet horen in het beeld.
ik geloof de dingen.
en snap niet wat er scheeld.
ik zeg 'ik wil niet dat je me verlaat'
trek je naar me toe.
maar eindig dat ik wel weet dat je me haat.
ik zeg dat ik zal lopen over werelds mooiste stuk.
zoekend naar wat ik al die jaren heb gemist.
om terug te gaan veel te druk.
ik zal kijken door de mooiste ogen.
zien wat ik altijd heb willen zien.
voelen wat ik nooit heb gemogen.
ik zal vliegen...vrij zijn in mijn leven.
ik zal jullie tot rust zijn.
iets wat ik veel eerder had moeten geven.
ik lijk het even niet meer te winnen.
schreeuw dat ik dood wil.
terwijl ik ergens diep verstopt...opnieuw wil beginnen.
ik zit vast maar dan kom er een wind.
angst en boosheid weg onbegrijpaar voor een ander.
waarom ik een tijdje later zo de rust weer vind.
even later hou ik weer van alles in het leven.
totdat er weer storm in mijn hoofd zit.
en ik me er weer aan over moet geven.
bordeliner
Reacties op dit gedicht
| broken tears /3: | Donderdag, april 15, 2010 20:58 |
| mooi. en herkenbaar.. X. |
|
| leilei: | Maandag, mei 05, 2008 21:39 |
| heel herkenbaar | |
| Lost Girl: | Maandag, mei 05, 2008 16:17 |
| Heel herkenbaar geschreven. Het is bij mij nog niet echt vastgesteld maar iedereen denkt het wel :S En deze gevoelens die je opschrijft kloppen zo... Ik wens je veel sterkte. |
|
