mama en zusje
Daar rijd een stoet
een zwarte gloed
richting de begraafplaats
lopend bergafwaarts
stoppen bij een open vlakte
waar precies de kist in past
een gesloten kist
wetend dat je je niet vergist
daarin ligt die dierbare
diegene waar je zo om gaf
tranen die ontvielen
vallend in dat graf
mam ik zie je tranen vallen
terwijl je handen zich balden
tot een vuist
kruipend terug huis
zijn leven was ten einde
hij zichzelf bevreed
van alle ellende
om zich heen
hij maakte de keuze
van buiten misschien een reus
maar zo's klein hart
waarin alles zat verpakt
zijn verdriet woede en pijn
hij voelde zich niet meer zo fijn
in zijn eigen lichaam
jou trof geen blaam
zusje lief
er lag ook een brief
die rustte op jou kussen
om ook dat vuur in jou te blussen
huil geen tranen om hem
je hoort altijd nog zijn stem
in jou buurt
als je in de verte tuurt
je ziet hem nog staan
hij raakt je nog aan
in al je dromen zal hij waken
dat dit jou nooit zal raken
een zwarte gloed
richting de begraafplaats
lopend bergafwaarts
stoppen bij een open vlakte
waar precies de kist in past
een gesloten kist
wetend dat je je niet vergist
daarin ligt die dierbare
diegene waar je zo om gaf
tranen die ontvielen
vallend in dat graf
mam ik zie je tranen vallen
terwijl je handen zich balden
tot een vuist
kruipend terug huis
zijn leven was ten einde
hij zichzelf bevreed
van alle ellende
om zich heen
hij maakte de keuze
van buiten misschien een reus
maar zo's klein hart
waarin alles zat verpakt
zijn verdriet woede en pijn
hij voelde zich niet meer zo fijn
in zijn eigen lichaam
jou trof geen blaam
zusje lief
er lag ook een brief
die rustte op jou kussen
om ook dat vuur in jou te blussen
huil geen tranen om hem
je hoort altijd nog zijn stem
in jou buurt
als je in de verte tuurt
je ziet hem nog staan
hij raakt je nog aan
in al je dromen zal hij waken
dat dit jou nooit zal raken
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, mei 06, 2008 21:41 |
| tranen mooi geschreven mijn complimenten kus :-] |
|
| Marousia: | Zondag, mei 04, 2008 22:31 |
| Ik ben stil van dit gedicht, zo rakende en intens geschreven, angst vermengd met dood en anderzijds hoop. Liefs en kussssssss van Marousia | |
