Zwaaiend
Je hebt me nooit verteld
hoe je papieren bootjes drijven
op onheilspellend water
zonder een woord te morsen
ontrafel nog steeds telegrammen
begreep nooit een woord van
de regels vol morsecodes
zinnen overladen door stop
ik zeg nu stop
geen spuwende tongen
vol weerhaken
enkel mijn hand
zwaaiend
Reacties op dit gedicht
| conan: | Maandag, mei 05, 2008 15:07 |
| mooi -stop- wacht op volgende gedicht -stop- liefs conan*** |
|
| fortuna: | Maandag, mei 05, 2008 14:58 |
| ik ben het helemaal met sunset eens. Geweldig overtuigend geschreven. Liefs |
|
| sunset: | Maandag, mei 05, 2008 13:53 |
| Soms moet je inderdaad afscheid durven nemen (ook uit een vorm van zelfbescherming). Integere zacht-droeve verwoording. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||