alouda arvensis
Ik herinner mij
heel vroeger
toen de voorjaarsdagen
alsmaar lengden
hoog in de lucht
als aan een onzichtbaar draadje
terwijl piepkleine wolkjes
met de hemel vermengden
het zwarte stipje zweven
biddend duikend
tegen de wind, meer fladderend
dan vliegend
hoog in de lucht
zijn serenade kwelend
in het warme briesje
tomeloos wiegend.
En allerlaatst stopte zijn gezang
vleugels gesloten, onhoorbaar
verdween de vogel
in het anonieme gras.
De leeuwerik schittert
nog slechts in stilzwijgen,
het is niet meer
zoals het vroeger was...
heel vroeger
toen de voorjaarsdagen
alsmaar lengden
hoog in de lucht
als aan een onzichtbaar draadje
terwijl piepkleine wolkjes
met de hemel vermengden
het zwarte stipje zweven
biddend duikend
tegen de wind, meer fladderend
dan vliegend
hoog in de lucht
zijn serenade kwelend
in het warme briesje
tomeloos wiegend.
En allerlaatst stopte zijn gezang
vleugels gesloten, onhoorbaar
verdween de vogel
in het anonieme gras.
De leeuwerik schittert
nog slechts in stilzwijgen,
het is niet meer
zoals het vroeger was...
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Woensdag, mei 07, 2008 23:40 |
| niets blijft zoals het was, weer heel mooi geschreven, liefs, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eugske | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||