Je bent dan wel weg uit mijn leven,
en ook niet voor even.
Je blijft in mijn hart bestaan,
daar zal je altijd blijven voortgaan.
Ik moet er mee leren leven maar het doet pijn.
Het is gewoon het feit dat je er niet meer zou zijn.
Ik weet het iedereen overkomt het,
maar dan nog het is echt geen pret!
Je bent weg, opeens verdwenen.
Daar over moet ik wenen.
Ik weet dat ik niet de enige zal zijn,
maar dat verdraaid het feit niet,
het doet gewoon enorm pijn!
Ik weet het, afscheid nemen bestaat niet,
maar ik heb nog steeds erge verdriet.
het is al bijna 4 jaar geleden dat je er niet meer was,
vanaf toen had ik een kapot kompas.
Ik was vanaf toen helemaal de weg kwijt,
het was een ontroerend afscheid.
Ik zoek vanaf nu een nieuwe start,
maar toch ben ik nog steeds erg verward.
Ik wil verder gaan, ik probeer!
Maar oma, we zien elkaar ooit weer een keer:D